Είναι μαγεία πώς πονάει η αγάπη αυτό το δάκρυ στην καρδιά που σου ματώνει τα φτερά Αυτό το άγριο ξεχασμένο μονοπάτι Πώς σε πληγώνει αυτή η ανέγγιχτη πλευρά Εκεί που αγγίζει η αλήθεια την απάτη και γίνεται όνειρο με σάρκα και οστά Είναι μαγεία πως αλλάζει το σκοτάδι από το φως της αστραπής από τους ήχους της γιορτής απ' τις ανάσες που χορεύουν κάθε βράδυ στις μελωδίες αχαλίνωτης ψυχής Και τρεμοπαίζουνε γλυκά στο πρώτο χάδι στους ίδιους ήχουν μιάς αιώνια μουσικής Είναι μαγεία πώς πλανεύονται οι λέξεις πλέκουνε μόνες στην στιγμή όσα δεν λέει η ψυχή τρέμοντας μήπως δεν μπορέσεις να τ' αντέξεις Δες πως αντέχουν στην αιώνια προσμονή και περιμένουν απο εσένα να διαλέξεις στην τελευταία και την πρώτη επιλογή Προς το σκοτάδι ή το φως θέλεις να τρέξεις;
Tον κόσμο να προσπερνάς.... Πολύ όμορφο και διαφορετικό!!!!!
Χαίρομαι πολύ, όταν σε διαβάζω!
αχ βρε Γαλάτεια τι να άλλο να πω πια για τους στίχους σου...έχω καταντήσει κουραστική φαντάζομαι.... "τον κόσμο προσπερνάς" απίστευτα υπέροχο!!
Τα όνειρα μου κύματα σε γυάλινο ενυδρείο Τα θέλω μου χρυσόψαρα που ζουν μέσα σ’ αυτό Όταν με κλείσαν σκεύτηκαν της σκέψης το θηρίο Πως θα το ημερέψουνε και θα συμβιβαστώ
με έφερε πίσω η φωτογραφία σου.. Όμορφο, καθαρό βλέμμα.. Το ενυδρείο υπέροχο! Καλημέρα
Ζωγραφιζειςςςςςςς!!!! Την καλημερα μου!!!
Καλησπέρα...
σε έχει επισκεφτεί ήδη... μιλάω για τη καταπληκτική Θεοδώρα Μονεμβασίτη... Σε ευχαριστώ θερμά για την αποδοχή φιλίας και τα σχόλιά σου.. Καλό βράδυ ... Γαλάτεια..
..Κίρκη μας!! τι υπέροχα είναι αυτά που γράφεις!! Ειδικα το "για όλα αυτά τα λίγα" με συγκίνησε πολύ.... να σαι καλα κουκλίτσα μου φιλακια